മനസ്

ഇന്നും ദു:സ്വപ്നം കണ്ടു ഞാന്‍ ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നു...
നേര്‍ത്തൊരു കിതപ്പോടെ ചുറ്റും നോക്കി...
കുറ്റാകുറ്റിരുട്ട്...
ആകെ വിയര്‍ത്തു കുളിച്ചു ...
ഇത്രയ്ക്കും വിയര്‍ക്കാന്‍ മാത്രം ഞാന്‍ എന്താണ് കണ്ടത്?
അറിയില്ല... എത്ര ചിന്തിച്ചിടും ഒന്നും പിടികിട്ടിയില്ല...
വല്ലാതെ ഭയന്നിട്ടുണ്ട്...
മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് ഒരു ഗാസ് വെള്ളം അകത്താക്കി...
വീണ്ടും ഉറങ്ങാന്‍ കിടന്നു...
ഇരുട്ടിലേക്ക് മുഖം ചേര്‍ത്ത് ഞാനോര്‍ത്തു... മനസിനെ പറ്റി... മനസിന്റെ വിഹ്വലതകളെ പറ്റി...
ശീന്യമായ മനസ്... അത് വെറും മിഥ്യയല്ലേ?
മനസ് ശൂന്യമാണോ?
ഒരിക്കലുമല്ല...
അതെന്താ മനസ് ശൂന്യമാകാത്തത്?
ആരുടെയും മനസ് ശൂന്യമല്ല... ശൂന്യമാണെന്ന് പറയുന്നതൊക്കെ വെറുതെ!
മനസിന് ശൂന്യമായിരിക്കാന്‍ കഴിയില്ല ...
കാരണം, അവിടെ നിറയെ ഓര്‍മകളാണ്...
അതെ, ജീവിതത്തെ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തുന്ന ഓര്‍മകള്‍...
ഓര്‍മകളുടെ വേലിയേറ്റവും വേലിയിറക്കവുമെല്ലാം സംഭവിക്കുന്നത് മനസിലാണ്...
അപ്പോള്‍... മനസിന് ശൂന്യമാകാന്‍ കഴിയുമോ?
ഒരിക്കലുമില്ല... മനസ് ഒരിക്കലും ശൂന്യമാവില്ല...
ശൂന്യമാവണമെങ്കില്‍....
അവശേഷിച്ച ചലനം നിലയ്ക്കണം...